Winogrona... zwykle jadamy je solo lub w postaci wina, zapominając, że to również świetny dodatek do ciast i deserów i to nie tylko w formie rodzynek, czy jako składnik sałatki owocowej. W moim ogródku mamy małą uprawę winorośli, które ze względu na swoją cierpkość są najlepsze w postaci dżemu. To stało się właśnie inspiracją dla mnie do stworzenia tego tortu. Blaty maślanego ciasta, pachnącego wanilią, pokryte cienką warstwą słodkiej winogronowej konfitury. Do tego dekoracja z kremu maślanego na bazie bezy szwajcarskiej i mrożone, orzeźwiające winogrona. To prawdziwie królewski tort!

Pewnie wiecie, że każdy kucharz ma swój unikalny sposób na kurczaka. Dla jednych jest to niezwykła mieszanka przypraw, która nadaje mu nieprawdopodobnego aromatu. Dla drugich wino, które sprawia, że mięso staje się kruche i niewyobrażalnie miękkie. Dla innych puszka lub butelka piwa, która nawilża mięso od środka. A jeszcze inni powiedzą, że to częste podlewanie mięsa spowoduje, że skórka stanie się chrupiąca, a mięso soczyste. Ja w swoim przepisie na kurczaka poniekąd łączę te wszystkie sposoby i dorzucam jeszcze mnóstwo warzyw, które czynią z niego danie jednoblaszkowe. Jednak ten przepis to nie jest klasyka spod fudskłerowej ręki. Nowy numer magazynu Kocioł narzucił mi temat przewodni, którym były winogrona i postanowiłem je wykorzystać (za sprawą drobnej inspiracji Jamiego Olivera) do swojej ulubionej receptury na najlepszego kurczaka pod słońcem. Okazały się dodatkiem wręcz idealnym. Słodycz winorośli cudownie komponuje się z delikatnym mięsem z kurczaka, a solidna ilość wina sprawia, że jest on delikatny i soczysty. Jeśli jeszcze nie mieliście swojego ulubionego przepisu na kurczaka, to zapewniam, ten nim właśnie zostanie!

Co było Waszym ulubionym deserem z dzieciństwa? U mnie wysokie miejsce na podium zawsze znajdowało ptasie mleczko. Ale nie to z pudełka popularnego producenta czekoladek, lecz w formie domowego deseru, który robiło się z ubitego niesłodzonego mleka skondensowanego i galaretki. Ta leciutka delikatna pianka była tak niepozorna i dobra, że można było ją jeść bez opamiętania. W sumie obok sernika to do dzisiaj jest moje ulubione ciacho na zimno i babcia zawsze przygotowuje je dla mnie na specjalne okazje. Jednak w trwającym boomie na nasiona chia, szczególnie te w formie puddingu, wpadłem na pomysł, żeby przygotować z nich coś na kształt ciasta, niż deseru. Kiedyś nawet, nie wierząc jeszcze, że chia potrafi tak fajnie zgęstnieć, dodałem do niej odrobiny żelatyny. Po spróbowaniu bardzo przypominało mi to właśnie ten słynny deser z dzieciństwa. Dzisiejszy przepis na ptasie mleczko jest bardzo fit i znajdziecie w nim same zdrowe oraz naturalne składniki. Na spód wybrałem moją niezawodną mieszankę z mielonych orzechów, wiórek kokosowych, daktyli i oleju kokosowego. Później poszła lekka warstwa z nasion chia ugotowanych w mieszance mleka kokosowego i migdałowego (samo kokosowe byłoby za ciężkie), zagęszczona agarem, lecz w wersji niewegańskiej możemy użyć również żelatyny. Na wierzch zaś wylałem domową galaretkę, a właściwie mus z jagód. Możecie użyć tutaj również malin lub truskawek. Równie dobrze się sprawdzą! A! I żeby nie było, że nie ostrzegałem! Ciasto jest tak dobre, że wcale nie będzie przesadą zrobienie dwóch blach naraz. Ja bardzo żałowałem, że tego nie zrobiłem, bo zniknęło jeszcze tego samego dnia. Ba, ledwie zdjęcia zdążyłem wykonać! Mam nadzieję, że również i Wam tak posmakuje i będziecie mieli kolejne ulubione wegańskie ciasto bez cukru, bez glutenu i bez laktozy do wciągania bez wyrzutów sumienia. :D

Zawsze powtarzam, że z mikserem się nie rozstaję. Ba! Chyba to nawet hasło przewodnie bloga. Miksowanie, to główny powód, dla którego tak bardzo lubię przesiadywać w kuchni. Bo jak tu upiec ciasto bez miksera? Nie licząc kilku prostych przepisów, po prostu się nie da! Uwielbiam to, co trzepaczki potrafią uczynić z białek, aby powstała beza i ten wręcz nieznośny harmider, który dla mnie jest niczym najpiękniejsze uwertury Mozarta. I tak oto mikser obok blendera to był zawsze główny przyrząd w mojej kuchni, bez którego długo nie wyobrażałem sobie gotowania. Aż do pewnego momentu, kiedy odkryłem coś znacznie lepszego. Robota kuchennego! Pewnie pomyślicie: rychło w czas. Jednak ja długo upierałem się, że takowego nie potrzebuję. Nawet nie macie pojęcia, w jakim błędzie żyłem! Jednak teraz to mój główny pomocnik, bez którego nie wyobrażam sobie wyrabiania ciasta drożdżowego, czy ubijania białek do bezy!

Celowo piszę, że to smoothie w stylu piña colada, a nie tradycyjny sposób na popularnego drinka. W końcu z hiszpańskiego colada oznacza przecedzony. A ananas w tym smoothie jest w całości i sprawia, że napój staje się bardzo gęsty. Egzotyczne trio w postaci zmiksowanego ananasa z kokosowym mlekiem i rumem jest moim zdaniem jednym z najlepszych alkoholowych połączeń, jakie wymyślił człowiek. Ale dzięki temu, że mamy tutaj do czynienia ze smoothie, nikt nas nie oskarży, jak będziemy popijać taką piña coladę na tarasie przed południem! W końcu to odżywczy kotajl, haha! Nawet jeśli nie potrzebujecie takiej wymówki, to polecam zblendować sobie taki miks, który od razu przeniesie Was na słoneczne Karaiby!

Ten krem w 99% składa się z pomidorów. Reszta to tylko zioła i przyprawy do smaku oraz kleks kwaśnej śmietany dla zbalansowania smaków. Tutaj polecam crème fraîche, chociaż zwykła osiemnastka też się nada, a w wersji wegańskiej można pokusić się również o mleko kokosowe. Zero zbędnych składników i maksimum smaku pomidora. Pycha!

Tydzień temu miałem wspaniałą okazję wypróbować nową pyszną inicjatywę, jaką jest MrChef, dzięki której każdy, nawet największa kulinarna ciapa ma szansę zostać szefem kuchni w swoim domu i jak rzecze hasło reklamowe zwyczajnie zakochać się w gotowaniu.

Obok dzielenia się moimi przepisami na blogu chyba tylko jedna rzecz sprawia mi jeszcze większą frajdę — gotowanie na żywo wśród ludzi i gdy innym smakuje to, co przygotowuję. Tydzień temu podczas Vegan Food Festival we Wrocławiu poproszono mnie, abym poprowadził kulinarny pokaz. Nie śmiałem się długo zastanawiać, bo kuchnia roślinna kręci mnie jak mało co innego. Warsztaty, które przygotowałem, bazowały na 3 kuchniach, które w największym stopniu odcisnęły swoje piętno na mojej świadomości kulinarnej: polskiej, na której się wychowałem, hiszpańskiej, która pozwoliła rozwinąć mi skrzydła oraz szeroko pojętej kuchni azjatyckiej. Kuchnie te przenikały między sobą tak, aby uwolnić charakterystyczny piąty smak, czasami wyczuwalny od samego początku, a niekiedy dopiero na finiszu. Ten piąty element to umami. Smaki bowiem nie kończą się na słodkim, słonym, gorzkim i kwaśnym. Istnieje jeszcze 5 — umami, zwany mięsnym lub rosołowym. Jest to smak, który uzależnia (przez co mięsożercom tak trudno z niego zrezygnować). Ale w kuchni wegańskiej wcale o niego nie trudno! Z pomocą przychodzą grzyby, wodorosty, fermentowane warzywa, tempeh, sos sojowy, płatki drożdżowe i wiele innych. Część z tych składników została wykorzystana podczas warsztatów, aby pokazać, że kuchnia wegańska jest również umami (z japońskiego — pyszna). Kilka słów ode mnie na ten temat możecie również usłyszeć w poniższym wywiadzie, który przeprowadziła ze mną Magdalena Mankowska z Kocham Jeść.

Najlepszy sposób na danie w kwadrans? To oczywiście sałatka! Moja dzisiejsza propozycja jest bardzo spontaniczna i powstała akurat z tego, co zostało mi w lodówce: kurczak, ser roquefort, oliwki, pomidory i voilà lekka sałatka z kurczakiem, gotowa! Podałem ją z moim ulubionym dressingiem miodowo-musztardowym, w którym zachęcam do wykorzystania musztardy Dijon lub musztardy francuskiej z całą gorczycą. A i nie zapominajmy o aromatycznej marynacie do kurczaka. To ona sprawia, że nawet zwykła sałatka staje się taka dobra! :D

Bez mazurka Wielkanoc się nie liczy! Dlatego tradycyjnie, jak co roku, prezentuję Wam nowy przepis na to tradycyjne świąteczne ciacho. Tym razem w wersji fit: bez glutenu, bez laktozy i bez cukru! To prosty przepis na mazurka na spodzie z mąki kokosowej z kakaową masą z suszonych śliwek (czekośliwką), kokosową polewą, przypominającą w smaku białą czekoladę, migdałami i lawendą. Bardzo przyjemny i prosty przepis, który możecie dowolnie modyfikować, aby stworzyć swojego wymarzonego mazurka. ;)

To deser, który powstał z tęsknoty za latem, a przede wszystkim za owocami, których nam już tak bardzo brakuje. Dlatego sięgnąłem po ostatnie zapasy malin, porzeczek, agrestu oraz wiśni i ukryłem je pod słodką bezową pierzynką. Powstał fajny prosty deser, którego przygotowanie zajmuje 10 minut, a cała reszta to już cierpliwe oczekiwanie na słodkie wspomnienie letniego słońca. Piszecie się? ;)

Mesdames et Messieurs Wrocław w końcu doczekał się francuskiej restauracji, a może raczej bistra, które o miano restauracji pretenduje, które można bez wyrzutów sumienia polecić. O tym, że kuchnia francuska w naszym mieście jest zaniedbywana powszechnie już wiadomo. Owszem jest kilka miejsc, w których można znaleźć francuskie wypieki i śniadania korespondujące z kuchnią kraju nad Loarą, ale o dobrą kolację jest niezwykle trudno. Myślę, że ma na to wpływ samo powszechne podejście do owej kuchni. Boimy się jej i uznajemy ją raczej za wyszukaną, nadętą i bardzo trudną w przygotowaniu. Na blogu często udowadniam, że to nie jest prawda, bo obok haute cuisine istnieje także kuchnia domowa, mało skomplikowana i pachnąca.

Kapusta nad Wisłą to dość modne warzywo, ale ta dopiero całkiem niedawno wkradła się na nasze salony, by brylować na kuchennym parkiecie. Panie i Panowie przed Wami pak choi (zwana również bok choy) w oryginalnej odsłonie z marynowanym tofu, fistaszkami i sosem kabayaki. Niebywałą zaletą tej chińskiej kapusty jest jej ekspresowe przygotowanie. Wystarczy ją przez 5 minut gotować na parze, polać sosem teriyaki lub kabayaki (od biedy można użyć również sojowego) i podać z makaronem mien lub soba, albo przygotować właśnie w formie takiej fajnej przystawki z aromatycznym tofu. Wypróbujcie koniecznie, póki sezon na pak choi trwa w najlepsze!

Tacos z kurczaka to obiad zdecydowanie dla leniwych lub tych, co bardzo się śpieszą (jeśli oczywiście potrzebujecie takiego usprawiedliwienia, żeby je przygotować). Ilość gotowania jest ograniczona tutaj do minimum: smażenia kurczaka i podgrzewania tortilli. To jak, piszecie się na taki tex-mex do przygotowania w kwadrans?