Pod nazwą eggnog u Anglosasów lub pod uroczym francuskim lait de poule — kurze mleko kryje się chyba jeden z najbardziej świątecznych napojów. Eggnog to rodzaj ponczu tudzież likieru jajecznego trochę zbliżonego smakiem i sposobem przygotowania do ajerkoniaku, jednak znacznie lżejszego przez dodatek mleka. Ale tym, co najbardziej go odróżnia i jest zdecydowanie najfajniejsze, to cudowna lekka pianka z białek, z którymi łączy się gotowy likier oraz waniliowo-cynamonowy aromat, który wprawia w istny stan świątecznej błogości. Eggnog przygotowuje się na bazie brandy, rumu lub whisky, które łączy się z koglem-moglem, a na końcu dodaje się aromatyzowane przyprawami skondensowane mleko lub tłustą śmietankę wymieszaną ze zwykłym mlekiem. Na Karaibach popularna jest również wersja z mleczkiem kokosowym (musi być pycha!). Tak, więc jeśli znudził się Wam już ajerkoniak na Święta, to stanowczo musicie wypróbować eggnog. Tylko żeby nie było, że nie ostrzegałem — ta niepozorna szklaneczka ponczu nieźle kopie, a wcale tego nie czuć w trakcie. ;)

Czy może być coś bardziej uroczego niż lukrowany domek z piernika w wersji mini podany z kubkiem gorącej czekolady lub herbaty w zimowy wieczór lub bożonarodzeniowy poranek? Ja myślę, że nie! To kwintesencja hyggaśności. Jeszcze jak do zestawu zawiniemy się niczym naleśnik w kocyk i mamy swoje 36,6°C obok, to naprawdę nic więcej do szczęścia nie potrzeba. Ale oprócz tego, że sami możemy mieć niezłą radochę z takich domków, to piernikowe ozdoby to świetny pomysł na prezent. Mini domki z piernika nie przysparzają więcej problemów w przygotowaniu niż klasyczne pierniczki, a mogą rozgrzać serduszko osoby obdarowanej nie mniej niż kubek gorącej czekolady pełnej pianek marshmallows (pssstt... przepis na taki kubek szczęścia znajdziecie tutaj!). Do przepisu na domki z piernika idealnie nadaje się ciasto na szwedzkie pierniczki pepparkakor. Są dosyć twarde, ale dzięki temu ładnie zachowują formę i nie rozlatują się od razu przy kontakcie z ciepłym napojem. Sprawdźcie radość swoim bliskim i przyjaciołom, wręczając im taki sympatyczny własnoręcznie upieczony i lukrowany domek z piernika.

Stało się! Po raz kolejny przyszło mi odziać fartuch i zasilić kuchenną armię. Tym razem głównie w roli cukiernika. Wszystko to za sprawą szefowej kuchni Restauracji Ziołowa w Polanicy-Zdroju — Katarzyny Soczyńskiej, która poprosiła, abyśmy razem stanęli do walki z gęsiną. Mnie oczywiście długo do takich akcji zachęcać nie trzeba, bo w końcu mój żywioł plus możliwość sprawdzenia się w profesjonalnej kuchni wydała mi się nader interesującym doświadczeniem. I wiecie co? Dwa razy się teraz zastanowię, zanim otworzę własną restaurację, bo to ciężki kawałek chleba! Znacznie cięższy niż się mogłoby wydawać, bo ilość rzeczy, nad którymi trzeba w kuchni panować, jest ogromna! Ale radocha i ilość pozytywnych emocji z tym związana jest nieoceniona!

Wracając jednak do gęsiny, razem z Kasią stworzyliśmy niebanalne menu, w którym ten szlachetny drób grał pierwsze skrzypce i nakarmiliśmy 40 gości, którzy z pewnością wyszli z pełnymi brzuchami, ponoć nawet im baaardzo smakowało. ;) W naszym 6-daniowym menu odmieniliśmy gęś przez wszystkie przypadki, pojawiły się w nim: pasztet z gęsi z suszonymi owocami, pierś z gęsi z retro warzywami, krem rydzowy na gęsim consommé, galantyna z gęsi faszerowana niepaloną kaszą gryczaną, poncz dyniowo-kumkwatowy (tym razem bez gęsi, haha), a zwieńczeniem uczty była moja autorska Dekonstrukcja Rogala Marcińskiego, na którą przepisem podzielę się z Wami już jutro. Oprócz tego upiekłem trzy tuziny rogali, które rozeszły się nie wiadomo kiedy w bliżej niewyjaśnionych okolicznościach. Zapraszam Was do skromnej fotorelacji o tym, jak wyglądała ta walka od kuchni i jakie dania wyczarowaliśmy! ;)

Kaczka pieczona w całości z jabłkami to klasyk, który nie może się znudzić. Ładnie przypieczone mięso z chrupiącą skórką i soczystym wnętrzem to coś, za co mogę się dać pokroić. ;) W moim domu taką kaczkę nadziewaną jabłkami i pachnącą majerankiem zwykle piecze się na Święta i specjalne okazje i tak sobie pomyślałem, że na jutro będzie w sam raz. Wprawdzie na Św. Marcina piecze się gęsinę, jak głosi tradycja, ale kaczka będzie również świetnym wyborem. Podajmy ją potem z ziemniakami lub śląskimi kluseczkami i zasmażaną kapustą. Będzie pysznie i odświętnie!

Co mają wspólnego Magazyn USTA, Kotlina Natury i Egg Cafe? Wszyscy są tak samo zakręceni na punkcie jaj i postanowili zaprosić wrocławskich blogerów, restauratorów i twórców na jedyne w swoim rodzaju śniadanie z jajem! Stoły uginały się od jajecznic, sadzonych, francuskich tostów, bez, muffinów i wszelkich potraw, w których ten dar natury gra pierwsze skrzypce. Oczywiście to huczne świętowanie nie odbyło się bez kozery, bo nasze poczciwe jajo 13 października obchodzi swoje międzynarodowe święto. 

Winogrona... zwykle jadamy je solo lub w postaci wina, zapominając, że to również świetny dodatek do ciast i deserów i to nie tylko w formie rodzynek, czy jako składnik sałatki owocowej. W moim ogródku mamy małą uprawę winorośli, które ze względu na swoją cierpkość są najlepsze w postaci dżemu. To stało się właśnie inspiracją dla mnie do stworzenia tego tortu. Blaty maślanego ciasta, pachnącego wanilią, pokryte cienką warstwą słodkiej winogronowej konfitury. Do tego dekoracja z kremu maślanego na bazie bezy szwajcarskiej i mrożone, orzeźwiające winogrona. To prawdziwie królewski tort!

Pewnie wiecie, że każdy kucharz ma swój unikalny sposób na kurczaka. Dla jednych jest to niezwykła mieszanka przypraw, która nadaje mu nieprawdopodobnego aromatu. Dla drugich wino, które sprawia, że mięso staje się kruche i niewyobrażalnie miękkie. Dla innych puszka lub butelka piwa, która nawilża mięso od środka. A jeszcze inni powiedzą, że to częste podlewanie mięsa spowoduje, że skórka stanie się chrupiąca, a mięso soczyste. Ja w swoim przepisie na kurczaka poniekąd łączę te wszystkie sposoby i dorzucam jeszcze mnóstwo warzyw, które czynią z niego danie jednoblaszkowe. Jednak ten przepis to nie jest klasyka spod fudskłerowej ręki. Nowy numer magazynu Kocioł narzucił mi temat przewodni, którym były winogrona i postanowiłem je wykorzystać (za sprawą drobnej inspiracji Jamiego Olivera) do swojej ulubionej receptury na najlepszego kurczaka pod słońcem. Okazały się dodatkiem wręcz idealnym. Słodycz winorośli cudownie komponuje się z delikatnym mięsem z kurczaka, a solidna ilość wina sprawia, że jest on delikatny i soczysty. Jeśli jeszcze nie mieliście swojego ulubionego przepisu na kurczaka, to zapewniam, ten nim właśnie zostanie!

Co było Waszym ulubionym deserem z dzieciństwa? U mnie wysokie miejsce na podium zawsze znajdowało ptasie mleczko. Ale nie to z pudełka popularnego producenta czekoladek, lecz w formie domowego deseru, który robiło się z ubitego niesłodzonego mleka skondensowanego i galaretki. Ta leciutka delikatna pianka była tak niepozorna i dobra, że można było ją jeść bez opamiętania. W sumie obok sernika to do dzisiaj jest moje ulubione ciacho na zimno i babcia zawsze przygotowuje je dla mnie na specjalne okazje. Jednak w trwającym boomie na nasiona chia, szczególnie te w formie puddingu, wpadłem na pomysł, żeby przygotować z nich coś na kształt ciasta, niż deseru. Kiedyś nawet, nie wierząc jeszcze, że chia potrafi tak fajnie zgęstnieć, dodałem do niej odrobiny żelatyny. Po spróbowaniu bardzo przypominało mi to właśnie ten słynny deser z dzieciństwa. Dzisiejszy przepis na ptasie mleczko jest bardzo fit i znajdziecie w nim same zdrowe oraz naturalne składniki. Na spód wybrałem moją niezawodną mieszankę z mielonych orzechów, wiórek kokosowych, daktyli i oleju kokosowego. Później poszła lekka warstwa z nasion chia ugotowanych w mieszance mleka kokosowego i migdałowego (samo kokosowe byłoby za ciężkie), zagęszczona agarem, lecz w wersji niewegańskiej możemy użyć również żelatyny. Na wierzch zaś wylałem domową galaretkę, a właściwie mus z jagód. Możecie użyć tutaj również malin lub truskawek. Równie dobrze się sprawdzą! A! I żeby nie było, że nie ostrzegałem! Ciasto jest tak dobre, że wcale nie będzie przesadą zrobienie dwóch blach naraz. Ja bardzo żałowałem, że tego nie zrobiłem, bo zniknęło jeszcze tego samego dnia. Ba, ledwie zdjęcia zdążyłem wykonać! Mam nadzieję, że również i Wam tak posmakuje i będziecie mieli kolejne ulubione wegańskie ciasto bez cukru, bez glutenu i bez laktozy do wciągania bez wyrzutów sumienia. :D

Zawsze powtarzam, że z mikserem się nie rozstaję. Ba! Chyba to nawet hasło przewodnie bloga. Miksowanie, to główny powód, dla którego tak bardzo lubię przesiadywać w kuchni. Bo jak tu upiec ciasto bez miksera? Nie licząc kilku prostych przepisów, po prostu się nie da! Uwielbiam to, co trzepaczki potrafią uczynić z białek, aby powstała beza i ten wręcz nieznośny harmider, który dla mnie jest niczym najpiękniejsze uwertury Mozarta. I tak oto mikser obok blendera to był zawsze główny przyrząd w mojej kuchni, bez którego długo nie wyobrażałem sobie gotowania. Aż do pewnego momentu, kiedy odkryłem coś znacznie lepszego. Robota kuchennego! Pewnie pomyślicie: rychło w czas. Jednak ja długo upierałem się, że takowego nie potrzebuję. Nawet nie macie pojęcia, w jakim błędzie żyłem! Jednak teraz to mój główny pomocnik, bez którego nie wyobrażam sobie wyrabiania ciasta drożdżowego, czy ubijania białek do bezy!

Celowo piszę, że to smoothie w stylu piña colada, a nie tradycyjny sposób na popularnego drinka. W końcu z hiszpańskiego colada oznacza przecedzony. A ananas w tym smoothie jest w całości i sprawia, że napój staje się bardzo gęsty. Egzotyczne trio w postaci zmiksowanego ananasa z kokosowym mlekiem i rumem jest moim zdaniem jednym z najlepszych alkoholowych połączeń, jakie wymyślił człowiek. Ale dzięki temu, że mamy tutaj do czynienia ze smoothie, nikt nas nie oskarży, jak będziemy popijać taką piña coladę na tarasie przed południem! W końcu to odżywczy kotajl, haha! Nawet jeśli nie potrzebujecie takiej wymówki, to polecam zblendować sobie taki miks, który od razu przeniesie Was na słoneczne Karaiby!