Churros con chocolate to hiszpański klasyk. Ten tłuściutki wypiek przygotowywany z ciasta parzonego smażonego na głębokim oleju to prawdziwa rozpusta. Chrupiące z zewnątrz i mięciutkie w środku, stają się jeszcze lepsze po zanurzeniu ich w gorącej czekoladzie. Najlepsze churros można znaleźć w słynnej madryckiej churrería (kawiarni sprzedającej churros) Chocolatería San Ginés, o której możecie przeczytać tutaj. Ale jeśli do stolicy Hiszpanii Wam daleko i chcecie się poczuć como madrileño albo naszła Was ochota na karnawałową rozpustę, to koniecznie musicie je upiec w domu. Churros popularne są również w Ameryce Łacińskiej, gdzie często przygotowuje się je na słono lub podaje z dulche de leche (kajmakiem). Xurros, bo tak na nie mówią w Katalonii i Walencji, czy andaluzyjski odpowiednik  calentitos to obowiązkowy element wszelkich festiwali. Do dzisiaj pamiętam walenckie Fallas i wszechobecne budki, z których unosiły się opary tłuszczu, nie pozwalając przejść obojętnie (do dzisiaj winię je za moje kilka kilo do przodu po powrocie z Hiszpanii). Istnieje również odmiana churros — porras, które robi się z nieco rzadszego ciasta z dodatkiem sody i wyciska nieco grubiej. Jednak mi ta forma mniej odpowiada, ponieważ ciasto chłonie wtedy znacznie więcej tłuszczu.