Gnocchi z pieczonej dyni i ziemniaków

środa, 1 października 2014

Te radosne żółciutkie włoskie kluseczki przypominają nasze kopytka. Dzięki dyni nie tylko pięknie wyglądają ale także niecodziennie smakują. Doprawione zostały gałką muszkatołową i papryczką chili, co nadało im niepowtarzalnego aromatu. Proste domowe danie, idealne na dyniowy sezon.

Składniki (na około 50 sztuk):

500 g purée z ziemniaków
500 g purée z dyni (uprzednio upieczonej do miękkości)
150-250 g mąki pszennej
2 łyżki mąki ziemniaczanej
1 jajko
100 g drobno startego sera (użyłem ementalera)
1 płaska łyżeczka suszonej papryczki chili
1 płaska łyżeczka gałki muszkatołowej
sól

Do podania:

masło szałwiowe lub bazyliowa oliwa z oliwek do polania
starty ser do posypania (parmezan, grana padano, pecorino lub inny)

Przygotowane wcześniej purée z ziemniaków i pieczonej dyni ostudzić, a następnie wymieszać ze sobą. (Purée z dyni można uprzednio podsmażyć przez 20 minut na suchej patelni by odparowała część wody). Na stolnicę wysypać obie mąki. Na to położyć masę dyniowo-ziemniaczaną, ser, przyprawy oraz wbić jajko. Zagnieść ciasto; powinno być dość miękkie i klejące, dlatego stolnicę podsypujemy cały czas mąką. Ciasto rozwałkowujemy na grubość około 1 cm, a następnie kieliszkiem wycinamy kluseczki. Gnocchi gotujemy w lekko osolonej wrzącej wodzie przez około 2 minuty od wypłynięcia. Najlepiej gotować je partiami, tak aby się nie posklejały. Gnocchi podajemy prosto z wody i polewamy je masłem szałwiowym lub oliwą z posiekaną bazylią oraz posypujemy ulubionym serem. Świetnie smakują również podsmażone na maśle.

* Zainspirowała mnie Kwestia Smaku.

Łukasz Majchrowski

Włóczykij z mikserem w ręku. Dumny wrocławianin. Absolwent Politechniki Wrocławskiej, a po godzinach kucharz amator i bloger z zamiłowania. Pozytywnie zakręcony albo należałoby raczej powiedzieć zmiksowany ze mnie człowiek, bo z pewnym przyrządem kuchennym nie rozstaję się na krok (co widać na załączonym obrazku). W przyszłości marzę o założeniu własnej restauracji tudzież cukierni oraz o napisaniu książki kucharskiej, która zdobyłaby serca czytelników na całym świecie. Ponoć marzenia się spełniają, a ten blog stanowi dla mnie siłę napędową ku temu.