Semlor – szwedzkie bułeczki karnawałowe z masą migdałową i bitą śmietaną

Semlor to szwedzka odpowiedź na nasz Tłusty Czwartek, chociaż w tym północnym kraju zwykło się świętować nieco później, bo dopiero w Ostatki (szw. fettisdag), czyli dzień przed Środą Popielcową. Mimo że tradycja nakazuje zajadać się semlor pod koniec karnawału, to obecnie ten popularny wypiek jest spotykany w krajach nordyckich i bałtyckich przez cały rok. To nieodłączny element przerwy na kawę znanej w Szwecji jako fika, zaś na Islandii doczekał się nawet swojego święta zwanego Bolludagur, czyli dzień słodkiej bułeczki.

Sama nazwa tych niezwykle apetycznych słodkości wywodzi się od łacińskiego słowa semila, oznaczającego najdrobniej zmieloną mąkę i początkowo określano nią wszelkie pszenne bułki. Z czasem jednak zaczęto nią określać charakterystyczny karnawałowy wypiek z dodatkiem kardamonu i wypełniony masą migdałową oraz bitą śmietaną. Chociaż semla (liczba pojedyncza od słowa semlor) niejedno ma imię. Poza różnymi regionalnymi nazwami, jak szwedzka fastlagsbulle (dosłownie bułka tłustowtorkowa), norweska fastelavensbolle, fińska laskiaispulla, łotewska debeskūka czy estońska vastlakukkel w zależności od regionu bułeczki mogą być nadziewane w przeróżny sposób. Czasami zamiast masy migdałowej spotyka się dżem truskawkowy lub malinowy (szczególnie w Finlandii), a niekiedy zamiast ciasta drożdżowego robi się je z ciasta francuskiego, jak na przykład duńskie fastelavnsboller. Jednak jedno jest pewne – niezależnie jak nazwiemy te przepyszne bułeczki, to zdecydowanie warto je upiec już dziś.

Semlor zwykło się jadać na dwa sposoby: pierwszy tradycyjny na talerzyku, zaś drugi na wypasie – w głębokim talerzu z gorącym mlekiem i laską cynamonu. Ten ostatni doczekał się nawet swojej nazwy – hetvägg, związanej z dawnym podłużnym kształtem bułeczek. Ale to już tyle historii z mojej strony. Pozostaje mi tylko zostawić Was dziś z przepisem i liczyć, że też przygotujecie własne semlor samodzielnie. 😉

*Na podstawie przepisu z Moich Wypieków.